Περίληψη τραγωδίας
Η τραγωδία «Ελένη» του Ευριπίδη, που παρουσιάστηκε το 412 π.Χ., προσφέρει μια ριζικά διαφορετική εκδοχή του γνωστού μύθου της Ωραίας Ελένης. Αντί να παρουσιάζει την Ελένη ως αιτία του Τρωικού Πολέμου, ο Ευριπίδης την απεικονίζει ως αθώα και θύμα θεϊκής παρέμβασης.
Σύμφωνα με την εκδοχή του Ευριπίδη, η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία. Η Ήρα, για να εκδικηθεί τον Πάρη που δεν την επέλεξε ως την ομορφότερη θεά, δημιούργησε ένα είδωλο της Ελένης και το έστειλε στην Τροία. Η πραγματική Ελένη μεταφέρθηκε από τον Ερμή στην Αίγυπτο, όπου φιλοξενείται από τον βασιλιά Πρωτέα. Μετά τον θάνατο του Πρωτέα, ο διάδοχός του, Θεοκλύμενος, επιδιώκει να την παντρευτεί. Η Ελένη, όμως, παραμένει πιστή στον σύζυγό της, Μενέλαο. Όταν ο Μενέλαος φτάνει στην Αίγυπτο μετά την άλωση της Τροίας, ανακαλύπτει την αλήθεια και, με τη βοήθεια της Ελένης, καταστρώνει σχέδιο διαφυγής. Προσποιούνται ότι ο Μενέλαος έχει πεθάνει και ζητούν από τον Θεοκλύμενο να τους επιτρέψει να ρίξουν νεκρικές προσφορές στη θάλασσα, όπως ήταν το έθιμο. Ο Θεοκλύμενος, ανυποψίαστος, συμφωνεί, και έτσι το ζευγάρι καταφέρνει να δραπετεύσει με το πλοίο.

